صفحه اصلی | عناوین مطالب | تماس با من | پروفایل | قالب وبلاگ
نشستم هواتو نفس میکشم
یه چند وقتیه حال من بهتره
دارم راه میوفتم ببینم تهِش
منو این هوا تا کجا میبره
دارم راه میوفتم ببینم تورو
تویی رو که یه عمره راهی شدی
مگه میشه رد شد نگاهت نکرد
ببین توی آینه چه ماهی شدی
هوایی رو که تو نفس میکشی
دارم راه میرم بغل میکنم
تو با من بمون تا ته این سفر
من این ماهو ماه عسل میکنم
اگه نمیخواستمت بهت میگفتم طرف حساب تو کیه
بهت میگفتم تقاص بازی با این دل خستم چیه
اگه نمیخواستمت توی یه لحظه حال تو جا میاوردم
حتی نه یک نفر حتی نه ده نفر، صدنفر جای تو میاوردم
میدونی هرکاری کردم که باهات باشم نشد
میدونی هرکاری کردم تو دلت جا شم نشد
من بخاطرت یه دنیا هرچه دیدم از همه
هرچی که داشتم و دادم بازم نشد
مارو با خداتو شکر کن که هنوز دوست دارم
لحظه لحظه خاطره من هرشبا روزه دارم
یه کاری باهات میکردم که یه عمر بسوزی تو
خدارو شکر کن هنوز غیر از اونا دوست دارم
یکی همیشه هست که عاشق منه نگام که میکنه پلک نمیزنه
تنهاست خودش ولی تنهام نمیذاره
دریا که چیزی نیست عجب دلی داره
با گریه هام میاد غمامو حل کنه
نزدیک میشه تا منو بغل کنه
از آسمون شب خیلی پایین تره درو که وا کنم خدا پشت دره
چشمامو بستم از کنارش رد شدم چشماشو بسته تا نبینه بد شدم
هر کاری میکنم ازم نمیگذره حسی که بین ماست از عشق بیشتره
چشمامو بستم از کنارش رد شدم
چشماشو بسته تا نبینه بد شدم
هر کاری میکنم ازم نمیگذره
حسی که بین ماست از عشق بیشتره
نامهربونی با دلم نمیکنه به هیچ قیمتی ولم نمیکنه
یه قطره اشکمو که میدرخشه باز بهونه میکنه منو ببخشه باز
چشمامو بستم از کنارش رد شدم چشماشو بسته تا نبینه بد شدم
هر کاری میکنم ازم نمیگذره حسی که بین ماست از عشق بیشتره
چشمامو بستم از کنارش رد شدم
چشماشو بسته تا نبینه بد شدم
هر کاری میکنم ازم نمیگذره
حسی که بین ماست از عشق بیشتره
من از عهد آدم تو را دوست دارم
از آغاز عالم تو را دوست دارم
چه شبها من و آسمان تا دم صبح
سرودیم نم نم: تو را دوست دارم
نه خطی، نه خالی! نه خواب و خیالی!
**************************************************************
نه تو می مانی و نه اندوه
و نه هیچیک از مردم این آبادی…
به حباب نگران لب یک رود قسم،
و به کوتاهی آن لحظه شادی که گذشت،
غصه هم می گذرد،
آنچنانی که فقط خاطره ای خواهد ماند…
لحظه ها عریانند.
به تن لحظه خود، جامه اندوه مپوشان هرگز…
****************************************************************
دست عشق از دامن دل دور باد!
می‌توان آیا به دل دستور داد؟
می‌توان آیا به دریا حکم کرد
که دلت را یادی از ساحل مباد؟
موج را آیا توان فرمود: ایست!
باد را فرمود: باید ایستاد؟
آنکه دستور زبان عشق را
بی‌گزاره در نهاد ما نهاد
خوب می‌دانست تیغ تیز را
در کف مستی نمی‌بایست داد
من از جهان بي تفاوتي حرفها و فکر ها و صدا ها مي آيم
و اين جهان به لانه ماران مانند است
و اين جهان پر از حرکت صداي پاهاي مردميست
که هم چنان که تو را مي بوسند
در ذهن خود طناب دار تو را مي بافند
********************************************************************
براي دلم دعا کنيد ...
دلم خواب بي کابوس ميخواهد ...
دلم کمي خدا مي خواهد ... کمي سکوت ...
دلم دل بريدن مي خواهد ... کمي اشک ... کمي بهت ...
کمي آغوش آسماني ...
براي دلم دعا کنيد
****************************************************************************
بــرايم چيــزي بنــويس ...
از روياي کوچه هاي باران زده خيــس
از بلاتکليفي هــاي ايــن شهــر خسته ام ..
... ... ...
اين پايـيز زودرس ، اين گــرماي آدم کش
ديــوانه ام مي کند !
مـــرا ببـــر تا
آرامــش شب هاي تنهايي!!..
خدايا قايق کوچکي دارم پر از...
اميد
آرزو
دعا
و عشــــق
در اين دريا ي پر از کوسه ي روزگار تنهايم مگذار. . .
**************************************************
بعضى اتفاق هاى خوب
اونقدر دير مى افتن
كه بايد رو به آسمون كرد
و گفت : وقتش گذشت
مال خودت...!
***********************************************************
چـه اشتباه بـزرگيست ، تـلخ کــردن زندگيمان
براي کسي کــه در دوري ما
شيرين ترين لحظات زندگــيش را سپري ميکند
بیا باز هم از عشق بنویسیم"
از تمنای مبهم چشمهای در راه مانده یمان
از دستهای به هم رسیده و نارسیده!!!!!!
از قلبهای در تپش مانده
از اشکهای بلورین هر شبمان
بیا باز هم از عشق بنویسیم
از دلواپسی های بی انتها
از دلشوره های گاه و بیگاه
از خنده های مستانه و قدم زدن های بی غم و پر غم
دستهایم را بگیر!
بیا با هم به آن سوی درختان عاشق پیشه ی پاییز برویم و غمهایمان را بر تک تک برگهایشان سیاهه کنیم
، و باد سردرگم را صدا زنیم تا بریزاند تمام این تلخیهای سنگین بر برگ نشسته را
بیا باز هم از عشق بنویسیم
از صبوری بی پایان قلبهامان
از سکوت رنجین چشمهامان
از غربت لحظه های تنهایی
و از قلمی که هنوز هر لحظه تو را بر کاغذ فریاد میزند!
"بیا باز هم از عشق بنویسیم"
یادت ﺑﺎﺷﺪ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ..
ﺗﻮ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﺑﺎ ﺗﻮ ﻣﯿﻤﺎﻧﺪ ،
ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻣﻬﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﺗﻮ ﺯﯾﺒﺎﯾﯽ ﯾﺎ ﺯﺷﺖ ..
ﭼﺎﻗﯽ ﯾﺎ ﻻﻏﺮ ...
ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺍﺷﺘﻨﺖ ﻣﯽﺟﻨﮕﺪ
ﺑﺎ ﻫﺮ ﻭﺳﯿﻠﻪ ﻭ ﺍﺑﺰﺍﺭﯼ ﮐﻪ ﺩﻡ ﺩﺳﺘﺶ ﺑﺎﺷﺪ..
ﺑﺮﺍﯼ ﻧﮕﻬﺪﺍﺷﺘﻨﺖ ،
ﺑﺮﺍﯼ ﺑﺎ ﺗﻮ ﺑﻮﺩﻥ ﻭ ﮐﻨﺎﺭ ﺗﻮ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻫﻤﻪ ﮐﺎﺭ ﻣﯿﮑﻨﺪ ...
ﺍﺯ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰﺵ ﻣﺎﯾﻪ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ
ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺶ ... ﻣﺎﻟﺶ ... شخصییتش ...
حتی ﺁﺑﺮﻭ ﻭ ﺍﻋﺘﺒﺎﺭﺵ ...
ﻓﻘﻂ ﻣﯿﺨﻮﺍﻫﺪ ﺗــــــﻮ ﮐﻨﺎﺭﺵ ﺑﺎﺷﯽ ...
چه عاشقانه است این روز های ابری…
چه عاشقانه است قدم زدن زیر باران غم تنهایی…
چه عاشقانه است شکفتن گل های اقاقیا…
چه عاشقانه است قدم زدن در سرزمین عشق…
و من
چه عاشقانه زیستن را دوست دارم…
عاشقانه لالایی گفتن را دوست دارم…
عاشقانه سرودن را دوست دارم…
عاشقانه نوشتن را دوست دارم…
عاشقانه اشک ریختن را…
عاشقانه خندیدن را دوست دارم…
دفتر عاشقانه ی من پر از کلمات زیبا در نثار
بهترین و عاشقانه ترین کسانم…
و من
عاشقانه می گِریَم…
عاشقانه می خندم…
عاشقانه می نویسم…
و در سکوت تنهایی عاشقانه می میرم…
اگر مرگم به نامردی نگیرد
مرا مهر تو در دل جاودانی ست
وگر عمرم به ناکامی سر آید
تو را دارم که مرگم زندگانی ست
*************************************
شاید نفهمیدی که من بی اونکه تو چیزی بگی
سپردمت دست خــدا ، که بی خدافظی نری
غصه ی راهمو نخور ، شاید همینجا بمونم
شاید به مقصد رسیدم خودم فقط نمیدونم
راحت برو یه قطره هم گریه نداره چشم من
اشکاشو پشت پای تو ، میخواد بریزه دل بکن
